leert van de slak
leert van de slak
het traagste
van alle dieren
natuurlijk
ze is langzaam
en de deugd
of de kunst
van wendbaarheid
is zeker niet
haar sterkste zijde
als alle dieren
allang zijn uitgebruld
van het lachen
hoor je haar
nog snotteren
in haar huisje
ze lijkt geschapen
opde allerlaatste
scheppingsdag
toen de Eeuwige
moe werd
en na de mens
nog een laatste
restje
met trage hand
tot leven riep
maar weet je
wat mens en dier
vergeten
de slak keert nooit
terug naar huis
ze sjouwt haar
sober woonverblijf
altijd met zich mee
en hoeft daarom
niet van huis te gaan
om haar weg
te vervolgen
met eindeloos geduld
gaat ze haar weg
en bij nader inzien
is haar traagheid
veel meer
een wel doordachte
keuze
ze ziet en voelt
de dingen al
van verre
en ze gaat er
langzaam
maar zeker
op af
en terwijl de vogels
boven haar lijfelijk
dak
het heen en weer
hebben
vanwege de kruimelzorg
voor heden en morgen
kruipt zij maar verder
met huis en haard
en denkt
kom ik er morgen niet
dan overmorgen
en anders ooit
en terwijl ze
nauwelijks zichtbaar
verder komt
laat ze een
zilver spoor na
voor de haastigen
die het doel
zijn vergeten