lavendel2

Franciscusfeest 4
oktober 2014 VREDE

Gebed om
vrede en
Johannes 15, 9 – 17

overweging door Rens Stobbelaar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Vrede, beste mensen,
vrede.

Vrede moet je zoeken, staat er op de voorkant van je boekje.
Maar er had misschien beter kunnen staan:
vrede is soms ver te zoeken....

We leven in een angstige onrustige wereld
Een mensenleven en de mensenwereld kent de pijn van grote
gebrokenheid, verdeeldheid, oorlog...Landen, volkeren,
godsdiensten.....vijandigheid en agressie jegens anderen, moord en doodslag.
Syrie, Oekraine, Sudan, Midden-Oosten.........Nederlandse vliegtuigen zijn onderweg
om bommen te gooien

Tussen mensen, collega's, buren.......mensen die alsmaar in gevecht blijven

om overhangende takken van een boom, om een paarhonderd euro, om een
gekrenktheid......

En het kan oorlog zijn in je hart......dat je geen vrede kunt hebben
met wat er toen is gebeurd, wat die ander je toen heeft aangedaan......een boosheid
die blijft sudderen en niet tot verzoening en vrede leidt....

En die soms tot op het bot verdeelde wereld, verdeelde relaties,
gebroken harten klinkt:
Heb elkaar lief.

Stel, op een zaterdagmiddag, je zit thuis rustig de krant te
lezen of een app en de bel gaat. Je doet
open en kijkt vragend naar wie er aan de deur staat: en dan hoor je die persoon
zeggen: 'Ik ben de Vrede, mag ik bij je binnenkomen'. 'Maar natuurlijk', zeg ik en nodig de Vrede
uit voor een kopje koffie.
En dan raak ik aan de praat met de Vrede. 'Waar was je al die
tijd', vroeg ik, 'ik heb je gemist'. En toen zei de Vrede dit: 'ik ben nooit
weggeweest....ik woon in je hoofd, daar waar jij oplossingen bedenkt om mensen
dichter bij elkaar te brengen, ik woon in je handen, daar waar jij de stap kunt
zetten om iets uit te praten, ik woon in je voeten die de weg van vrede zoeken,
ik woon in hart als je vrede kunt hebben met wat gebeurt en ik woon eigenlijk
altijd in je verlangen naar mij.....

Ik sloot even mijn ogen, om die worden tot me door te laten
dringen....en toen ik weer opkeek was de vrede weg......

Vrede in mijn hoofd, vrede in mijn handen en voeten, vrede in
mijn hart....., in mijn verlangen

Vandaag vieren we het feest van Franciscus, onze vriend en
broeder. En we hebben niet voor niets die eerste lezing gekozen: het gebed van
Franciscus om vrede.... Heer maak mij een instrument van uw vrede......ons hoofd, ons
hart, onze handen en voeten.....

In zijn tijd vele oorlogen, niet zo grootschalig als nu, maar
tussen steden bv, tussen perugia en assisi. Franciscus kent ook de weg van het
zwaard, als jonge ridder heeft ie nog meegevochten ..... maar gevangen genomen en
ziek geworden....en daar is een besef gekomen van een andere weg. Niet de weg van
het zwaard, maar de weg van de uitgestoken hand. De weg van de dialoog.

Franciscus: die in Gubbio waar het stadje veel last van een
kwaadaardige wolf, met die wolf in gesprek ging en zo de kwaadaardigheid deed
verzachten. Franciscus, die meeging met een kruistocht die bedeld waren om te
doden, maar hij niet, hij liep dwars door de linies heen en ging in gesprek met
de sultan, die een mens bleek te zijn..... Dialoog......
Een klein mannetje, die lichtvoetig op het naieve af, om vrede
bad en vrede zocht.....

Weet je, ....ik vraag me natuurlijk ook af, wat kun je nu in 2014
met dit verhaal van Francesco.... In een
wereld waar wraak en haat wordt gezaaid, waar gruweljke dingen gebeuren, waar
agressie steeds meer voelbaar is.......... Is de liefde, de dialoog, is dat een
weg.....?

In het evangelie hoorden we de oproep van Jezus tot liefde. Heb
elkaar lief. Ja bidden we dan, mag de pijn van het verleden, mogen de haat- en
de wraakgevoelens eens omgebogen worden tot gevoelens van liefde. Of zoals Etty
Hillesum het schreef: 'Tegenover iedere wandaad en gruwelijkheid moeten we een
stukje liefde en goedheid stellen'.

En ik lees u de intense woorden uit het dagboek van Anne Frank:
'Ik zie hoe de wereld steeds meer in een woestijn herschapen
wordt; ik hoor steeds harder de aanrollende donder, die ook ons zal doden, ik
voel het leed van miljoenen mensen mee en toch, als ik naar de hemel kijk, denk
ik, dat alles zich weer ten goede zal wenden, dat ook deze hardheid zal
ophouden, dat er weer rust en vrede in de wereldorde zal komen'.

Precies vandaag tien jaar geleden was er een ontmoeting van alle
religieuze wereldleiders, van moslims en joden, van katholieken en boeddhisten,
van protestanten en hindoeisten.....en weet u waar die ontmoeting was.... In Assisi
ja. De plaats waar Franciscus
Gods vrede heeft laten zien, daar baden alle die leiders samen
het gebed om vrede. Het gebed van
Franciscus is het universele verlangen om vrede. De Vrede woont in dat verlangen. En dat
verlangen om vrede zoekt een weg in ons hoofd en ons hart, in onze handen en
onze voeten...

Vrede... ze lijkt soms ver te zoeken Of is ze dichterbij dan je
denkt

Laten we bidden dat vrede ons mag overkomen
dat wij in Godsnaam een instrument mogen zijn van vrede en dialoog
geinspireerd door onze broeder Franciscus

We zijn hem daarvoor dankbaar.

Amen