jefte
bûten rûkt it nei iere maitiid
it krûpt my troch 'e lea omheech
de grûn makket
graach romte foar it
ljochte opkommende grien
hearehintsjes
sykje nei yn lang
winterskoft yn dûnkere kieren
boartsjend de frijheid
de wask kin wer nei bûten
en ik wol my yn 'e sinne del jaan
har noflike opwaarmjende wurk
oer my hinne komme litte
maitiid
op 'e nij kriget it libben
in kâns fan slagjen
aukje wijma