De dag na Hemelvaart.
De weken voorafgaand aan Pinksteren voel ik me wel eens wat onwennig.
De weken voorafgaand aan Pinksteren voel ik me wel eens wat onwennig.
Dat gevoel begint al meteen de eerste dag na Pasen: wat nu?
Toeleven naar Hemelvaart?
Toeleven naar Hemelvaart?
Ik vind het lastig om daar woorden en vorm aan te geven.
Het voelt aan als een zekere spanning voor het op reis gaan.
Alles is klaar voor vertrek, maar je weet nog niet hoe het zal zijn.
Je hebt nog niet met eigen ogen gezien en gevoeld hoe het is.
Zou dat ook het gevoel van de discipelen geweest zijn in de dagen na Pasen?
Zou dat ook het gevoel van de discipelen geweest zijn in de dagen na Pasen?
We lezen dat ze bij elkaar waren en baden,
dat ze weer gingen vissen,
dat Jezus met Petrus een onderonsje had,
en zo nu en dan zomaar in hun midden was.
Dat ze de opdracht kregen de wereld in te trekken
om het goede nieuws over de bevrijding van mensen overal bekend te maken.
Wonderlijke verhalen; zelfs sommige discipelen konden het niet bevatten.
En toen verdween Hij uit hun midden,
werd Hij opgenomen in het oneindige.
En zij moesten, net als wij nu,
wachten op de Geest die inzicht geeft.
wachten op de Geest die inzicht geeft.