Dit weekend ga ik voor een stilte retraite

naar het Kapucijnen klooster in Velp.

Het klooster waar ik als  protestantse, al een tiental jaren groepen mag
begeleiden in de Franciscaanse spiritualiteit.

 

De dagen van deze, bijna al afgelopen week, waren druk bezet
met kleinkinderen die kwamen logeren. En die me zo deden denken aan de
rommelige gemoedelijke vakantie  sfeer van toen onze eigen kinderen klein waren.

 

Hoe zal de overstap naar een stilte weekend met werken in de
groente en fruit tuin op me af komen?

  En wat zal er tijdens het werken en tussen de getijden gebeden door

zoal door mijn hoofd en hart gaan?

Het enige wat ik daar nu vooraf over kan zeggen is,

dat ik weet dat het goed voor me zal zijn.
Ondanks alles wat ik tegen zal komen in en om mezelf.

Want dat ik weer het één
en ander in mezelf zal moeten  overwinnen en loslaten staat vooraf  al vast.

 

En toch stap ik met een gerust hart in de trein. En vertrouw
ik erop dat de Geest mij ook nu weer nabij zal zijn.

 

aukje wijma