Zondag vieren
Ik ben blij dat er elke week een zondag is.
Een rustpunt in de weken die als een trein voorbij denderen.
En hoewel deze dag door de jaren heen
voor mij ook wel een wat andere invulling heeft gekregen dan vroeger.
Blijft er bij mij ook iets hangen van het terugverlangen naar de cadans van vroegere zondagen.
Als kind hielp ik mijn vader zondag s'morgens soms met het melken van de koeien,
en dan na het ontbijt naar de kerk,
daarna koffiedrinken met familieleden, warm eten, en soms weer naar de kerk.
En dan een hele middag en avond vrij.
Spelletjes doen of wandelen, op visite gaan, geen huishoudelijk werk of huiswerk doen,
al lag er nog zoveel op me te wachten.
Het hoefde niet op zondag, heerlijk vond ik dat.
Nu moet ik op zondag steeds keuzes maken, doe ik dit wel of niet.
En soms vind ik dat maar knap lastig.
Toch is het mijn eigen verantwoordelijkheid om de zondag, de rustdag,
tot zijn recht te laten komen voor mezelf, en voor de Schepper van de uitrustdag.