Een zaam
Over het algemeen zijn we kuddedieren.
Zijn we graag op plaatsen waar meer mensen zijn.
Is het fijn als er ’s zondags veel bezoekers in de kerk zitten.
We zijn liever niet alleen, want dan kunnen we ons al snel eenzaam voelen.
De weg naar het in ogenschouw nemen van die eenzaamheid, laat staan het aanvaarden ervan, is lastig.
Eenzaamheid doet ons ernaar verlangen om aanvaard, omarmd te worden.
Duizend uitvluchten zijn er te bedenken om maar niet alleen te zijn.
En toch denk ik dat het voor elk mens ook van levensbelang is om soms eenzaam te zijn.
Om alleen te zijn met mezelf, luisteren naar wat er zich diep van binnen bij me afspeelt,
soms in het niets de wortels van mijn bestaan kunnen voelen.
En dan blijkt dat in de diepste eenzaamheidde Eeuwige soms het dichtst bij ons kan komen.
Nu ik er achter ben gekomen dat zowel Hij als ikzelf daar te vinden zijn, is er een verlangen wakker geroepen.