Hits: 4945
Een beslagen spiegel
 
Ik las vanmorgen nog eens weer een aantal gedichten van Fedde Schurer.
Ze raakten me diep. Als dichter vind ik hem een woordkunstenaar, maar bovenal een bewogen gelovige.
En dan te bedenken dat hij door een deel van de gelovige samenleving in de jaren negentien twintig tot zestig, aan de kant werd gezet. Hij mocht niet meer aan het avondmaal.
Een talentvol maar ook gevaarlijk spreker werd hij genoemd.
Als ik zijn poëzie lees, krijg ik ook een ander beeld voor ogen.
Een beeld van iemand die de kern van het leven worstelend in woorden probeert te vangen.
Fedde Schurer liep geen gebaande wegen, hij had een missie.
Een missie gaat vaak tegen de stroom van de samenleving in.
Een missie kan je knikkende knieën bezorgen en toch ga je je droom achterna.
Je kunt en wilt niet anders.
Het is aan ons mensen van deze samenleving, de dromers met een missie in het oog te krijgen, ze te stimuleren, in plaats van hun af te wijzen. 
Een opgave die een heldere spiegel vereist.